Na een plezant feestje de vorige avond op meerkermis liet mijn lichaam me merken toch niet echt akkoord te gaan met de 'drinkin' attitude' die ik me tijdens die avond had aangenomen. Soit, een evenement waar al maandenlang over gesproken wordt en daardoor al even berucht als beroemd is geworden mogen we niet missen. Het feit dat ik er de vorige week reclame over heb gemaakt bij al mijn leerlingen is reden te meer om te gaan.
Samen met Wannes tegen half acht naar het appartement van Bert Dufraing en Ine Aerts getrokken, waar nog wat meer katerkopkes te bespeuren waren. Samen zijn we richting de Vlaamse kaai gewandeld om er het concert van Clouseau te gaan bekijken.
De heren broers Koen en Kris Wauters en hun muzikale kompanen hebben we niet veel gezien wegens de hevige regenval die de talrijk opgekomen mensen hun paraplu deed openschuiven en ons zicht herleidde tot dansende paraplu's en natgeregende ruggen. Geluisterd hebben we echter wel. Het mag geweten, ik ben geen fan van Clouseau. Maar dit neemt niet weg dat ik ze niet apprecieer. Louter het feit dat ze 15 keer het sportpaleis vol laten lopen alleen al. Politiek correct zal het als je mijn muzikale voorkeuren erop naleest niet klinken, maar... ik heb ervan genoten! Catchy uptempo popsongs vol met swingende akkoordenschema's die letterlijk iedereen kan meezingen en dit muzikaal perfect uitgevoerd, aangevuld met soms een scheurende solo. Dansen is hier een goed voorbeeld van. Ook genoten van de ballad 'Domino', inmiddels uitgegroeid tot een Nederlandstalige klassieker. Dit concert was zeker ok, hoewel ik me nooit zal bekeren tot het clouseaudom dat inmiddels het sportpaleis voor enkele weken per jaar als waar bedevaartsoord heeft ingehuldigd.
Na het concert te weten gekomen dat The Internationals niet meer zouden kunnen spelen wegens een zijpodium dat meer op een zwembad begon te lijken dan op een podium. Zeer spijtig voor een 'middelgrote' Belgische band die naar alle waarschijnlijkheid niet meer gauw de kans zal krijgen om voor 35000 enthousiaste mensen te spelen. Ik kan er zeker inkomen dat het kinkloppen moet geweest zijn!
Ons rechts vooraan een leuk plaatsje bemachtigd om Tom Barman, Mauro en de anderen van dEUS aan het werk te kunnen zien. Over deze band heb ik meestal mijn twijfels gehad. Enkele dijken van nummers, dat wel, maar is het wel my cup of tea? De recentelijke aanwinst Mauro heeft dEUS echter zo een schwung gegeven dat ik ze meer en meer ben gaan appreciëren. Het was de eerste keer dat ik ze zou zien en hier was de kans om mij te overtuigen. En .... jongens toch... Hun groovy openingsnummer deed de grond al daveren. Tijdens het dik uur durende concert passeerden al hun hits de revue. Alles enorm strak gespeeld, groovy en rustig wanneer het moest (Nothing really ends was fantastisch!! ). De ongelooflijk aparte sound die deze groep zo typeert maakte het zeker my cup of tea! Enkele ex-dEUSleden die het nu met hun eigen projecten vooral goed doen, Tim Vanhamel (Millionaire) en Stef Kamil(Zita Swoon) mochten nog eens meedoen. Het bekende 'suds&soda' met als gast Stef Kamil was dan ook het hoogtepunt van de avond. Het bisgedeelte werd afgesloten met Ludo Mariman (The Kids) die onder begeleiding van dEUS zijn "There will be no next time" bracht. Ideale afsluiter van een avond vol verdraagzaamheid. Kleine randbemerking: vijf minuten voordat ze begonnen stopte het met regenen en vijf minuten na het concert begon het terug met regenen. Toevallig? Eén ding is zeker: mijn platen/cd -collectie zal ongetwijfeld aangevuld worden met meer dEUS.
De avond in de regen, maar toch gezellig afgesloten met een getrakteerde curryworst door Lien en Charlotte die hun bonnekes nog wilden opconsumeren. Dankuwel dames!
1 opmerking:
Hey Bert, netjs verslag hoor!
Ik hoop dat ge over Dragonforce ook zoiets gaat schrijven :)
Ik wou zelf ook wel mee gaan, maarja dan kon ik nooit op tijd in de les zijn :) Keep up the good work!
Ps: 'k Heb al nen shortcut gemaakt naar auwe blog ;)
Een reactie posten