vrijdag, oktober 20, 2006

THE BASTARD SONS OF JOHNNY CASH @ De Djoelen, Oud-Turnhout, 18/10/06

Woensdagavond stond er nog eens een optredenke op het programma. Dit maal ging het om de Amerikaanse "Bastard Sons of Johnny Cash".
Samen met de gebroeders De Ruysscher op stap is altijd dolle pret. De lange files richting Oud-Turnhout werden dan ook geanimeerd door en voor onszelf, zodat de frustraties niet te hoog opliepen. Hetgeen duidelijk het geval was bij de bestuurders die dezelfde files mochten trotseren. Vooral dan als ze zagen dat we ons zo amuseerden…hehe

Toen we aankwamen in zaal “De Djoelen” wist ik terug waar ik het van kende. De jaarlijkse kroegentocht van mijn favoriete stek is er enkele jaren geleden gepasseerd toen lokaal jeugdhuis De Splinter gesloten was die avond. De verhalen ga ik niet uit de doeken doen…laten we als verklaring maar een persiflage gebruiken: what happens at the mussekroegentocht, stays at the mussekroegentocht ;-)
In nuchtere toestand bleek het een zeer fijn, proper zaaltje te zijn en naar de loop van de avond zou blijken dat het geluid er nagenoeg perfect is! Super! Chapeau voor de PA.


SLIPMATES
De mannen die twee weken geleden een goeie show tijdens de mussenakermis brachten (lees reviewke hier) mochten het voorprogramma van BSOJC verzorgen en deden dat wederom niet slecht.
Nog altijd niet zot van hun versie van Whole lotta rosie, maar ze brachten een degelijke show die het talrijk opgekomen publiek warm maakte voor de reden waarvoor zij “De Djoelen” waren binnengestapt...

THE BASTARD SONS OF JOHNNY CASH
.. en dat was het viertal die van Mister Cash himself indertijd de toelating gekregen hebben om zijn naam te gebruiken in hun groepsnaam. Dit uit appreciatie voor hun muziek.

Enkele maanden geleden gezien in de Arenberg te Antwerpen. Ik wist dus wat ik moest verwachten. Nee, het zijn geen echte bastaardzonen van de grootheid, Nee, geen resem Cash-covers, maar wel een verdomd goede band die me naar het platteland van de zuidkanten van de U.S. of A deed verhuizen.
The sons, die er niet Amerikaanser konden uitzien, speelden een strakke set, die ons gespaard hield van de onnodige sensatie, maar ons wel een avond bezorgde vol met goede muziek, gespeeld door goede muzikanten.
Kan je je er niets bij voorstellen? Een beetje Slobberbone, een beetje Cracker, een beetje Steve Earle en je komt er ongeveer wel. Of ga gewoon eens een kijkje nemen op hun website.
Hun CD “Distance Between” is in ieder geval enorm de moeite waard!

De volgende ochtend aan het gevoel in mijn hoofd toch gemerkt dat met de gebroeders De Ruysscher op stap gaan enorm leuk is, maar dat je rekening moet houden met de dag die er op volgt. Zeker als dat een zware en lange werkdag is.
Die ochtend wijselijk besluit genomen dat ik dat in het vervolg dan ook zal doen! ;-)





Geen opmerkingen: